بدبختانه فرصت هايى كه بر سر راه زندگى بشر در تمام شئون مادى و معنوى پيش مى آيد ناپايدار و زودگذر است ، و ممكن است بر اثر كمترين مسامحه و سهل انگارى ، بزرگ ترين فرصت ثمربخش از كف برود و براى صاحبش تنها شكست و ندامت باقى بماند. به همين جهت ، اولياى گرامى اسلام ، در برنامه هاى تربيتى خود، اين نكته را مورد توجه مخصوص قرار داده ، همواره خطر از دست رفتن فرصت ها را به پيروان خود خاطرنشان نموده اند.( النبى صلى الله عليه و آله : قال من فتح له باب خير فلينتهزه فانه لايدرى متى يغلق عنه .) (66)رسول اكرم (ص ) فرموده است : آن كس كه به رويش در خيرى گشوده شد غنيمت بشمارد و از فرصت استفاده كند، زيرا نمى داند چه وقت آن به رويش بسته مى شود.(قال على عليه السلام : الفرصة تمر مر السحاب ، فانتهزوا فرص ‍ الخير.(67) )على عليه السلام فرموده است : فرصت مانند ابر از افق زندگى مى گذرد. مواقعى كه فرصت هاى خيرى پيش مى آيد، غنيمت بشماريد و از آنها استفاده كنيد.(و عنه عليه السلام : الفرصة سريعد الفوت و بطيئة العود.(68) )و نيز فرموده است : فرصت خيلى زود مى گذرد و دير برمى گردد.(سئلت عن الهادى عليه السلام عن الحزم ، فقال هوان تنتهز فرصتك و تعاجل ما امكنك .(69) )راوى از امام هادى عليه السلام معنى حزم و محكم كارى را سئوال كرد. در جواب فرمود: حزم عبارت از اين است كه فرصت خير را مغتنم بشمارى و به قدر ممكن در استفاده از آن تسريع نمايى .